همه چیز در مورد بیت کوین

در این بخش از ارز دیجیتال از تاپ سایت 98 به سراغ این مقاله می رویم: همه چیز در مورد بیت کوین

برای اینکه به سرعت به سراغ سر درگمی های مربوط به بیت کوین برویم، باید آن را به دو بخش تقسیم کنیم. از یک جهت توکن بیت کوین را داریم، یک تکه کد که نشان دهنده ی مالکیت مفهوم دیجیتال است- مانند سند بدهکاری مجازی.

از جهت دیگر، پروتکل بیت کوین را داریم، یک شبکه ی توزیع شده که دیتابیس تراز های توکن بیت کوین را حفظ می کند. به هردوی آنها بیت کوین گفته می شود.

این سیستم باعث می شود پرداخت ها بین کاربران ارسال شود بدون اینکه درگیر مرجع قدرت مرکزی، از جمله بانک یا درگاه پرداخت شود. به صورت الکترونیکی ایجاد و حفظ شده است.

بیت کوین ها مانند دلار یا یورو چاپ نشده اند- به وسیله ی کامپیوتر ها در سراسر جهان با استفاده از نرم افزار رایگان تولید شده اند.

این اولین نمونه از چیزی بود که امروزه ما آن را ارز رمزنگاری شده می نامیم، یک نوع دارایی رو به رشد که برخی از ویژگی های ارز های سنتی، مانند تایید شدن بر اساس رمزنویسی را به اشتراک می گذارد.

چه کسی آن را خلق کرد؟

یک توسعه دهنده ی نرم افزار ناشناس که نام مستعار خود را ساتوشی ناکاموتو گذاشته است بیت کوین را در سال 2008 به عنوان یک سیستم پرداخت الکترونیکی بر اساس اثبات ریاضی مطرح کرد.

ایده ی پشت آن این بود که وسیله ی تبادل مستقل از مرجع قدرت مرکزی تولید شود که بتواند به شیوه ی امن، قابل تایید و تغییر ناپذیر به صورت الکترونیکی منتقل شود.

تا به امروز هیچکس اطلاع ندارد که ساتوشی ناکاموتو کیست.

از چه جهاتی با ارز های سنتی تفاوت دارد؟

اگر طرفین راضی باشند، میتوان از بیت کوین برای پرداخت ها به صورت الکترونیکی استفاده کرد. در این حالت مانند دلار، یورو یا ین های معمولی است که به صورت دیجیتالی نیز خرید و فروش می شوند.

اما به شیوه های مهمی متفاوت از ارز دیجیتال فیات است.

1- غیر متمرکز سازی

مهمترین ویژگی بیت کوین این است که غیر متمرکز است.

هیچ موسسه ی تنهایی شبکه ی بیت کوین را کنترل نمی کند.

عده ای از کدنویسان داوطلب آن را حمایت می کنند و به وسیله ی یک شبکه ی باز از کامپیوتر هایی که مخصوص به آن در سراسر جهان، کار می کند.

این مسئله توجه افراد یا گروه هایی را جلب می کند که از کنترل بانک ها یا موسسات دولتی روی پول های خود راضی نیستند.

بیت کوین مشکل دوباره خرج شدن ارز های الکترونیکی (که یک دارایی دیجیتال را میتوان به سادگی کپی . دوباره استفاده کرد) را از طریق ترکیب ماهرانه ی محرک های اقتصادی و رمزنویسی حل می کند.

در ارز های فیات الکترونیک، این عملکرد به وسیله ی بانک ها انجام می شود که به آنها کنترل روی سیستم سنتی را می دهد.

با وجود بیت کوین، یکپارچگی تراکنش ها به وسیله ی شبکه ی باز و توزیع شده که هیچکس مالکیت آن را برعهده ندارد، حفظ می شود.

2-عرضه محدود

ارز های فیات (دلار، یورو، ین و غیره) عرضه نامحدود دارند- بانک های مرکزی میتوانند هر اندازه بخواهند آنها را منتشر کنند و میتوانند تلاش کنند تا که ارزش یک ارز یا نسبت به دیگر ارز ها تغییر دهند.

افرادی که ارز را دارند (به ویژه شهروندانی که راه دیگری ندارند) هزینه را متحمل می شوند.

از سوی دیگر، با وجود بیت کوین، عرضه به شدت به وسیله ی الگوریتم که بر مبنای آن ساخته شده است کنترل می شود.

هر ساعت تعداد کمی بیت کوین های جدید بیرون می آیند و این کار با سرعتی نزولی ادامه پیدا می کند تا به نقطه ی بیشینه ی آن یعنی 21 میلیون برسد.

این موضوع باعث جذابیت هرچه بیشتر بیت کوین می شود- از لحاظ نظری، اگر تقاضا افزایش یابد و عرضه تغییری نیابد، ارزش افزایش پیدا می کند.

3- مستعاری بودن

درحالیکه ارسال کننده های پرداخت های الکترونیک سنتی معمولا شناسایی شده اند (برای اهداف تایید و رعایت قانون پولشویی و سایر قوانین)، کاربران بیت کوین به صورت نظری به شکلی نیمه ناشناس عمل می کنند.

از آنجایی تایید کننده مرکزی وجود ندارد، کاربران نیازی ندارند زمانی که بیت کوین را به کاربر دیگر ارسال می کنند، احراز هویت کنند.

زمانی که یک درخواست تراکنش ثبت شود، پروتکل مربوطه تمامی تراکنش های قبلی را بررسی می کند تا تایید کند که ارسال کننده بیت کوین لازم و همچنین صلاحیت ارسال آنها را دارد یا نه. سیستم نیازی ندارد که هویت آن فرد را بداند.

در عمل، هر کاربر به واسطه ی آدرس کیف پول خود شناسایی می شود. با می تلاش میتوان تراکنش ها را به این صورت ردیابی کرد. همچنین سیستم اجرای قانون روش هایی را ایجاد کرده است که در صورت لزوم کاربران شناسایی شوند.

علاوه بر این، بیشتر بورس ها از جانب قانون ملزم به اجرای بررسی هویت مشتریان می باشند قبل از اینکه به مشتریان اجازه دهند بیت کوین خریداری کنند یا بفروشند  که این کار یک راه دیگر برای ردیابی استفاده از بیت کوین را تسهیل می کند. از آنجایی که شبکه شفاف است، پیشرفت یک تراکنش به خصوص، برای همه قابل مشاهده است.

این کار باعث می شود که بیت کوین برای مجرم ها، تروریست ها یا افرادی که اقدام به پولشویی می کنند، ارز ایده آلی نباشد.

4- تغییر ناپذیری

برخلاف تراکنش های فیات الکترونیکی، تراکنش های بیت کوین را نمیتوان برعکس کرد.

دلیل آن این است که مرجع قضایی مرکزی وجود ندارد که بتواند بگوید، "خب، پول را باز گردان". اگر تراکنشی در شبکه ثبت شود، و اگر بیش از یک ساعت از آن بگذرد، تغییر غیرممکن خواهد بود ( تغییرناپذیری ).

گرچه ممکن است این موضوع باعث نگرانی برخی افراد شود، اما به این معناست که  نمیتوان در هیچ تراکنشی در شبکه بیت کوین تداخل ایجاد کرد.

5- بخش پذیری

کوچکترین واحد بیت کوین، ساتوشی نام دارد. صد میلیونم یک بیت کوین است (0.00000001)- در قیمت امروز، یک صدم یک سنت. این میتواند امکان میکروتراکنش هایی که پول الکترونکی سنتی نمیتوانند انجام دهند را فراهم کند. 

چگونه میتوانم بیت کوین خریداری کنم؟

خب شما در خصوص موارد مقدماتی بیت کوین اطلاع پیدا کردید، به وجد آمده و میخواهید کمی بیت کوین خریداری کنید. اما چطور باید این کار را انجام دهید؟

(لطفا هیچگاه بیش از اندازه ای که توانایی باخت آن را دارید، سرمایه گذاری  نکنید- ارزهای  رمزنگاری شده ناپایدار هستند و میتوانند بالا و پایین شوند).

میتوانید بیت کوین را در بورس ها خریداری کنید، یا به صورت مستقیم از طریق بازار ها از سایر افراد خریداری کنید.

میتوانید به شیوه های مختلف بهای آن را بپردازید، بسته به اینکه از چه کشی میخواهید خریداری کنید یا اینکه در کجا زندگی می کنید، از پول نقد گرفته تا کارت اعتباری و کارت دبیت و پول های الکترونیک یا حتی به وسیله ی سایر ارزهای رمزنگاری شده میتوانید این کار را انجام دهید.

1- یک کف پول نصب کنید

اولین مرحله این است که یک کیف پول برای ذخیره ی بیت کوین نصب کنید- از هر روشی که بخواهید خریداری کنید، به یک کیف پول نیاز دارید.

این میتواند یک کیف پول آنلاین (چه بخشی از یک پلتفرم بورس، چه از طریق فراهم کننده ی مستقل)، یک کیف پول کامپیوتری، یک کیف پول موبایلی یا برون خطی (از جمله دستگاه سخت افزار یا کیف پول کاغذی) باشد.

حتی طی این دسته بندی های کیف پول، انواع مختلفی از سرویس ها وجود دارند که میتوانید انتخاب کنید، در نتیجه قبل از اینکه تصمیم بگیرید کدام روش برای شما مناسب تر است، کمی تحقیق کنید.

میتوانید اطلاعات بیشتری در مورد کیف پول ها و همچنین نکات راهنما در مورد نحوه ی استفاده از آن پیدا کنید.

مهمترین بخش از هر کیف پولی این است که کدهای (زنجیره ای از کاراکتر ها) خود و/یا رمز عبور های خود را ایمن نگه دارید. اگر آنها را از دست بدهید، نمیتوانید به بیت کوینی که در آنجا ذخیره شده است دست پیدا کنید.

خریداری به صورت آنلاین

خریداری بیت کوین به صورت آنلاین را بررسی می کنیم.

2- باز کردن یک حساب در بورس

بورس هایی از بیت کوین را از طرف شما خرید و فروش می کنند.

در حال حاضر صد ها بورس فعالیت می کنند که نقدینگی و امنیت آن ها متغیر است و در حالیکه بورس های جدید روز به روز ظاهر می شوند، برخی دیگر بسته می شوند.

قبل از اینکه یک کیف پول انتخاب کنید، باید کمی تحقیق کنید- ممکن است به اندازه ی خوش شانس باشید که بورس های مشهور متعددی داشته باشید که از میان آنها انتخاب کنید یا دسترسی شما ممکن است به یک یا دو بورس، بسته به محیط جغرافیایی محدود باشد.

بزرگترین بورس بیت کوین در جهان در این لحظه در ایالات متحده بیت فنیکس است، گرچه در اصل هدف آن تبادل اسکناس است.

سایر بورس های با حجم بالا کوینبیس، بیتستمپ و پولونیکس هستند اما برای مقدار های کوچک، مشهورترین بورس ها باید به خوبی کار کنند. (توجه کنید: در زمان نوشتن این مقاله، موج علاقه به خرید و فروش بیت کوین، فشاری بر عملیات های خرید و فروش خرده فروشی می گذارد، در نتیجه باید صبوری و احتیاط پیشه کنید).

با وجود سختگیری های موجود بر قوانین ضد پولشویی و شناسایی مشتری، بسیاری از بورس ها اکنون احراز هویت تایید شده را برای باز کردن حساب لازم کرده اند. این معمولا شامل یک عکس از کارت شناسایی، و برخی اثبات آدرس ها می شود.

بیشتر بورس ها پرداخت از طریق انتقال بانک یا کارت اعتباری را می پذیرند، و برخی دیگر تمایل دارند با انتقال های پی‌پل کار کنند. و بیشتر بورس ها حق الزحمه ای را دریافت می کنند که به طور کلی شامل حق الزحمه برای استفاده از شبکه بیت کوین می شود).

هر بورس دارای روند متفاوتی برای باز کردن حساب و تراکنش است و باید جزئیات کافی به شما بدهد تا بتواند خریداری را انجام دهد. در غیر این صورت، فراهم کننده سرویس را تغییر دهید.

زمانی که بورس پرداخت را دریافت کند، مقدار مربوطه ی بیت کوین را از جانب شما خریداری می کند و آنها را در یک کیف پولی که به صورت خودکار در بورس ساخته شده است، ذخیره می کند. این عمل ممکن است بسته به ترافیک شبکه چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد. اگر تمایل داشته باشید میتوانید بودجه های خود را به کیف پول خارج از بورس انتقال دهید.

خریداری با پول نقد

روش دیگر خریداری با پول نقد می باشد.

2- یک روش خرید انتخاب کنید

پلتفرم هایی مانند LocalBitcoins به شما کمک می کنند افراد در نزدیک شما را بیابند که تمایل دارند بیت کوین را با پول مبادله کنند. همچنین LibertyX آژانس های خرده فروشی را در ایالات متحده فرست می کند که میتوانید بیت کوین را با پول نقد مبادله کنید. و WallofCoins،  Paxful و BitQuick شما را به شعبه ی بانک در نزدیکی شما مرتبط می کنند که میتوانید سپرده ی نقدی باز کنید و چند ساعت بعد بیت کوین دریافت کنید.

دستگاه های خودپرداز بیت کوین را در ازای پول نقد به کیف پول شما ارسال می کنند. آنها همانند خودپرداز های بانک ها عمل می کنند- صورت حساب ها را پر می کنید، کد QR مربوط به کیف پول خود را مقابل صفحه نمایش قرار می دهید؛ و مقدار مربوطه ی بیت کوین به درون حساب شما واریز می شوند. Coinatmradar به شما کمک می کند خودپرداز بیت کوین در نزدیکی خود بیابید.

(نکته: کسب و کار های ویژه ای که در اینجا معرفی شدند، تنها گزینه های قابل استفاده نیستند؛ و  معرفی آنها از جانب ما به این معنا نیست که ما آنها را تایید می کنیم).

 نحوه ی ذخیره ی بیت کوین

قبل از اینکه بیت کوین به دست آورید، باید جایی برای ذخیره ی آن داشته باشید. این مکان کیف پول نامیده میشود. به جای اینکه به صورت واقعی بیت کوین خود را نگه دارید، کیف پول کد های اختصاصی را نگه داری می کند که به شما اجازه می دهد به آدرس بیت کوین  خود (که کد عمومی شماست) دسترسی داشته باشید. اگر نرم افزار کیف پول به خوبی طراحی شده باشد، اینطور به نظر می سد که بیت کوین شما در آنجا ذخیره شده است ، که استفاده از بیت کوین را راحت تر و حسی تر می کند.

در حقیقت، یک کیف پول به صورت عادی کد های اختصاصی متعددی را نگهداری می کند و بسیاری از سرمایه گزاران بیت کوین، کیف پول های متعددی دارند.

کیف پول ها میتوانند روی کامپیوتر ها یا دستگاه های موبایل، روی ابزار های ذخیره ی فیزیکی یا حتی روی تکه ای کاغذ باشند. در اینجا به طور مختصر آنها را بررسی می کنیم.

کیف پول های الکترونیکی

کیف پول های الکترونیکی میتوانند به صورت نرم افزار دانلود شوند یا به صورتی ابری وجود داشته باشند.

مورد اول صرفا یک فایل فرمت شده است که روی دستگاه یا کامپیوتر شما قرار دارد که تراکنش ها را تسهیل می کند. کیف پول های مبتنی بر فضای ابری رابط کاربر پسند تری دارند اما شما به یک طرف سوم در مورد کد های اختصاصی خود اعتماد می کنید.

کیف پول نرم افزاری

نصب کردن یک کیف پول مستقیما روی کامپیوتر، به شما این امنیت را میدهد که کد های خود را کنترل می کنید.

بیشتر این نرم افزار ها پیکربندی ساده ای دارند و رایگان هستند. نکته ی منفی این است که آنها به حفاظت بیشتری به شکل پشتیبانی گرفتن نیاز دارند.

اگر کامپیوتر شما دزدیده یا خراب شود و کد های شما در جای دیگری ذخیره نشده باشند، بیت کوین خود را از دست می دهید.

همچنین آنها به اقدامات امنیتی و احتیاطی بیشتری نیاز دارند. اگر کامپیوتر شما هم شود و سارقان به کیف پول یا کد های اختصاصی شما دسترسی پیدا کنند، به بیت کوین شما نیز دسترسی پیدا می کنند.

کیف پول نرم افزاری اصلی، پروتوکل هسته ای بیت کوین است، برنامه ای که شبکه ی بیت کوین را اجرا می کند. میتوانید آن را دانلود کنید اما باید دیتابیس تمامی تراکنش ها از ابتدای بیت کوین را نیز دانلود کنید (2009).

همانطور که میتوانید حدس بزنید، این مقدار دیتا، حافظه ی زیادی نیاز دارد- در این لحظه که این مقاله را مینویسم، 145 گیگابایت.

بیشتر کیف پول هایی که امروزه استفاده می شوند، کیف پول های سبک هستند یا کیف پول های اس پی وی (تایید پرداخت ساده شده) هستند که کل دیتابیس را دانلود نمی کند اما با دیتابیس واقعی هماهنگ می شوند.

Electrum یک کیف پول نسخه ی دسکتاپ اس پی وی است که شناخته شده است و همچنین "سردخانه" (یک گزینه ی کاملا آفلاین برای امنیت اضافی) ارائه می کند. Exodus میتواند دارایی های متعددی را با رابط کاربری پیچیده ای ردیابی کند. برخی دیگر (مانند Jaxx) میتوانند دامنه ی گسترده ای از دارایی دیجیتال را نگهداری کنند، و برخی دیگر (مانند Copay) امکان حساب های به اشتراک گذشته شده را فراهم می کنند.

کیف پول آنلاین

کیف پول های آنلاین (مبتنی بر فضای ابری) راحت تر هستند- میتوانید به طور کلی از طریق هر دستگاهی به بیت کوین خود دسترسی داشته باشید، فقط به رمز عبور درست نیاز دارید. همه ی آنها به سادگی نصب می شوند، با اپلیکیشن های موبایل و دسکتاپ کار می کنند که خرج کردن و دریافت بیت کوین را آسان می کنند و بیشتر آنها رایگان هستند.

نکته ی منفی آنها این است که امنیت پایینی دارند. در صورتی که کد اختصاصی شما در فضای ابری ذخیره شده باشد، باید به اقدامات امنیتی میزبان خود اعتماد کنید و مطمئن باشید که با پول شما ناپدید نمی شود یا بسته نمی شود یا دسترسی شما را رد نمی کند.

برخی کیف پول های آنلاین پیش‌رو به بورس ها متصل هستند (از جمله Coinbase و Blockchain). برخی از آنها ویژگی های امنیتی اضافی مانند  ذخیره آفلاین را ارائه می کنند (Coinbase و Xapo).

کیف پول های موبایلی

کیف پول های موبایلی مانند اپلیکیشن برای گوشی های هوشمند شما قابل استفاده هستند، به ویژه اگر بخواهید در مغازه ای بابت یک چیزی به صورت بیت کوین پرداخت کنید یا بخواهید در حین حرکت چیزی بخرید یا بفروشید.

تمامی کیف پول های آنلاین و اکثر نسخه های دسکتاپ که مطرح شدند، دارای نسخه ی موبایل هستند، در حالیکه بقیه- مثل Abra، Airbitz و Bread- در اصل موبایلی ساخته شده اند.

کیف پول های سخت افزاری

کیف پول های سخت افزاری، دستگاه های کوچکی هستند که گاهی اوقات به اینترنت متصل می شوند تا تراکنش های بیت کوین را انجام دهند.

آنها بسیار امن هستند زیرا عموما آفلاین هستند و در نتیجه غیر قابل هک هستند.

با این امکان به سرقت رفتن یا از دست رفتن آنها همراه با بیت کوین هایی که به کد های اختصاصی ذخیره شده، وجود دارد.

برخی سرمایه گذاران بزرگ، کیف پول های سخت افزاری خود را در مکان امن مثل بانک ها نگهداری می کنند. Trezor، Keepkey، Ledger و Case نمونه های قابل توجه هستند.

کیف پول های کاغذی

احتمالا ساده ترین کیف پول، تکه های کاغذ هستند که کد های اختصاصی و عمومی یک آدرس بیت کوین چاپ شده اند.

برای نگهداری طولانی مدت بیت کوین ایده آن هستند (قطعا باید از آب و آتش آنها را دور نگه دارید)، یا برای اینکه آنها را به عنوان هدیه بدهید خیلی خوب هستند. این کیف پول ها امنیت بیشتری دارند زیرا به شبکه متصل نیستند. با این حال احتمال گم کردن آنها بیشتر است.

با وجود سرویس هایی مثل WalletGenerator، میتوانید به سادگی یک آدرس جدید بسازید و کیف پول خود را روی چاپگر، چاپ کنید. بسته بندی کنید، مهر کنید و شما آماده هستید. تعدادی بیت کوین به آن آدرس ارسال کنید و سپس به صورت امن آن را ذخیره کنید یا به کس دیگری بدهید.

آیا کیف پول های بیت کوین ایمن هستند؟

این به نسخه و شکلی که شما انتخاب می کنید و نحوه ی استفاده شما بستگی دارد.

امن ترین گزینه، کیف پول های سخت افزاری است که آنها را آفلاین و در مکان امن نگهداری می کنید. در این صورت، خطر هک شدن حساب، دزدیده شدن کد های اختصاصی و از بین رفتن بیت کوین شما وجود ندارد. اما، اگر کیف پول خود را گم کنید، بیت کوین شما از دست می رود، مگر اینکه پشتیبانی قابل اعتمادی از کد ها گرفته باشید.

گزینه ای که کمترین میزان امنیت را دارد، کیف پول آنلاین است زیرا کد ها به واسطه ی یک طرف سوم نگهداری می شوند. همچنین نصب کردن و استفاده از آن ساده تر از بقیه است، که یک انتخاب کاملا آشنا را برای شما مطرح می کند: راحتی در مقابل امنیت.

بسیاری از سرمایه گذاران جدی بیت کوین از یک روش ترکیبی استفاده می کنند: آنها مقدار هسته ای و طولانی مدت بیت کوین را آفلاین نگهداری می کنند، در حالیکه تراز خرج کردن برای نقدینگی در حساب موبایلی دارند. انتخاب شما به استراتژی بیت کوین شما و تمایل شما برای فنی شدن بستگی دارد.

هر انتخابی که کنید، باید مراقب باشید. از همه چیز پشتیبانی گیری کنید و تنها به نزدیک ترین و صمیمی ترین افراد خود بگوید که پشتیبانی ها در کجا ذخیره شده اند.

(نکته: کسب و کار های ویژه ای که در اینجا معرفی شدند، تنها گزینه های قابل استفاده نیستند؛ و  معرفی آنها از جانب ما به این معنا نیست که ما آنها را تایید می کنیم).

نحوه ی فروش بیت کوین

در حقیقت امروزه تمامی روش هایی که برای خرید بیت کوین وجود دارند، گزینه ی فروش را نیز ارائه می کنند.

تنها استثنا دستگاه خودپرداز بیت کوین است- برخی از آنها به شما اجازه می دهند بیت کوین را با پول مبادله کنید ولی همه ی آنها چنین سرویسی ارائه نمی کنند. Coinatmradar اطلاعاتی را در مورد خودپرداز ها در نزدیکی شما ارائه می کند.

تمامی بورس ها علاوه بر خرید، امکان فروش را هم برای شما فراهم می کنند. نوع بورسی که تصمیم میگیرید بیت کوین خود را بفروشید، به نوع دارنده ای که شما هستید بستگی دارد: سرمایه گذار خرد، دارنده ی موسسه ای یا دلال؟

برخی پلتفرم ها مانند GDAX و Gemini برای سفارش های بزرگ از جانب سرمایه گذاران شرکتی و دلال ها هستند.

مشتریان خرده فروش میتوانند بیت کوین را در بورس هایی مثل Coinbase، Kraken، Bitstamp، Poloniex و غیره بفروشند. هر بورس دارای رابط کاربری متفاوت است و برخی از آنها خدمات مرتبطی از جمله ذخیره امن را ارائه می کنند.

برخی احراز هویت را برای تمامی خرید و فروش کننده ها ملزم می کنند، در حالیکه دیگران در صورتی که مقدار های کوچکی در میان باشد، کاری نمی کنند.

(البته فراموش نکنید که هرگونه سودی که به خاطر فروش به می آورید را به مقامات مالیات بندی گزارش کنید)

اگر بخواهید میتوانید بیت کوین خود را به جای پول نقد با سایر دارایی های رمزنگاری شده مبادله کنید. برخی بورس ها از جمله ShapeShift روی این خدمات تمرکز می کنند که به شما اجازه می دهند بیت کوین را با اتر، لایت کوین، ایکس آر پی، دش و چیز های دیگر مبادله کنید.

گزینه ی دیگر، فروش مستقیم است. میتوانید به عنوان یک فروشنده در پلتفرم ها ثبت نام کنید از جمله LocalBitcoins، BitQuick، Bittylicious و BitBargain که در این صورت افرادی که علاقه مند باشند در صورتی که از قیمت شما رضایت داشته باشند، با شما ارتباط برقرار می کنند. تراکنش ها معمولا از طریق سپرده ها یا خطوط به حساب بانکی شما انجام می شوند که بعد از آن از شما انتظار می رود مقدار توافق شده ی بیت کوین را به آدرس مشخص شده انتقال دهید.

یا اینکه میتوانید به محض اینکه دوستان یا اعضای خانواده کیف پول بیت کوین نصب کردند، بیت کوین خود را به صورت مستقیم به آنها بفروشید. صرفا بیت کوین را ارسال کنید و پول یا پرداخت تلفنی را به دست آورید. (در کل ایده ی خوبی نیست که به صورت رو در رو با یک غریبه ملاقات کنید تا که بیت کوین را با پول نقد مبادله کنید. مراقبت باشید).

(نکته: کسب و کار های ویژه ای که در اینجا معرفی شدند، تنها گزینه های قابل استفاده نیستند؛ و  معرفی آنها از جانب ما به این معنا نیست که ما آنها را تایید می کنیم).

تراکنش های بیت کوین به چه صورتی کار می کنند؟

نسخه ی ساده:

اگر بخواهم برخی از بیت کوین های خود را به شما ارسال کنم، قصد خود را منتشر می کنم و نود ها کل شبکه بیت کوین را بررسی می کنند تا تایید کنند که 1) من مقدار بیت کوینی که میخواهم بفروشم را دارم، و 2) تا به حال آن را به فرد دیگری ارسال نکرده ام. زمانی که این اطلاعات تایید شد، تراکنش من در یک بلاک قرار می گیرد که به بلاک قبلی پیوند میخورد- در نتیجه عبارت بلاکچین یعنی زنجیره ی بلاک به وجود می آید.

تراکنش ها را نمیتوان به حالت اول باز گرداند یا تغییر داد، زیرا این به معنای دوباره انجام دادن کل بلاک هایی است که بعد از آن آمده اند.

توضیح پیچیده:

کیف پول من در حقیقت بیت کوین من را نگهداری نمی کند.

کاری که می کند این است که آدرس بیت کوین من را نگهداری می کند، که سوابق کل تراکنش های من و درنتیجه تراز من را نگهداری می کند.

این آدرس- یک رشته ی طولانی از 34 حرف و عدد- به عنوان کد عمومی شناخته می شود.  برای من اهمیتی ندارد که کل جهان این دنباله را مشاهده کنند.

هر کد عمومی دارای یک کد اختصاصی مربوطه است که 64 حرف و عدد دارد. این اختصاصی است و ضروری است که آن را پنهان و امن نگهداری کنم. این دو کد به هم مرتبط هستند اما هیچ راهی وجود ندارد که بتوانید از طریق کد عمومی من به کد اختصاصی من دست پیدا کنید.

این مهم است زیرا تراکنشی که من از طریق آدرس بیت کوین خودم انجام می دهم، نیاز دارد که به وسیله ی کد اختصاصی من امضا شود.

برای انجام این کار، من هم کد اختصاصی و هم جزئیات تراکنش (چه تعداد بیت کوین میخواهم ارسال کنم و به چه کسی میخواهم ارسال کنم) را درون یک نرم افزار روی کامپیوترم یا روی گوشی هوشمندم می گذارم.

 با این اطلاعات، برنامه یک امضای دیجیتال انجام می دهد که برای تایید شدن، به شبکه ارسال می شود.

این تراکنش میتواند به وسیله ی اتصال امضا و کد عمومی من (که هرکسی آن را میداند) به برنامه بیت کوین  تایید شود- که یعنی میتواند تایید شود که من صاحب بیت کوینی هستم که میخواهم به شما ارسال کنم و تا به حال آن را به کس دیگری ارسال نکرده ام.

این یکی از هوشمندانه ترین بخش های بیت کوین است: اگر امضا با کد اختصاصی مربوط به آن کد عمومی انجام شود، برنامه تراکنش را بدون اینکه بداند کد اختصاصی من چیست، تایید می کند. این موضوع بسیار هوشمندانه است.

سپس شبکه با بررسی تاریخچه ی آدرس من تایید می کند که من تا به حال آن را به کس دیگری ارسال نکرده ام. این بررسی را انجام می دهد چون آدرس من (کد عمومی من) را میداند و چون تمامی تراکنش ها روی دیتابیس بیت کوین عمومی هستند.

توضیحات پیچیده تر:

زمانی که تراکنش من تایید شود به همراه شاخه ای سایر تراکنش ها ، درون یک بلاک قرار می گیرد.

این برای این است که بدانید هش چیست: یک هش به وسیله ی یک تابع هش تولید می شود که یک معادله ی ریاضی پیچیده است که هرمقدار متن یا دیتا را به زنجیره ی 64 کاراکتری کاهش می دهد. تصادفی نیست- هر دفعه که آن دیتای ویژه را وارد تابع هش کنید، همان زنجیره ی 64 کاراکتری را به دست خواهید آورد.

اما اگر حتی یک کاما (،) را تغییر دهید، یک زنجیره ی 64 کاراکتری کاملا متفاوت به دست خواهید آورد. کل این مقاله را میتوان به یک هش کاهش داد و اگر متن را تغییر ندهم یا چیزی را از آن کم یا به آن اضافه نکنم، همان هش بار ها و بار ها تولید می شود.

این راه بسیار کارآمدی است برای اینکه بگوییم چیزی تغییر کرده است یا نه و به این صورت است که بلاکچین میتواند تایید کند که تراکنش تغییر پیدانکرده است.

دوباره به بلاک ها بر می گردیم: هر بلاک شامل یک بخش از دیتای خودش و یک هش از بلاک قبل می باشد. این است که آن را به بخشی از یک زنجیر تبدیل می کند و زنجیره ی بلاک ها به وجود می آید (بلاکچین).

در نتیجه اگر بخش کوچکی از بلاک قبلی تغییر یابد، هش بلاک فعلی مجبور خواهد بود که تغیر کند (یک تغییر کوچک در ورودی تابع هش ، باعث تغییر خروجی می شود).

در نتیجه اگر چیزی را در بلاک قبلی تغییر دهید، چیزی را در هش در بلاک فعلی نیز تغییر داده اید زیرا چیزی که الان پیوند خورده است دیگر درست نیست. انجام این کار بسیار دشوار است، به ویژه به این دلیل که زمانی که شما به نیمه ی کار رسیده اید، احتمالا یک بلاک دیگر روی بلاک فعلی وجود دارد. در نتیجه مجبور هستید آن را نیز تغییر دهید. و همینطور الی آخر.

همین دلیل است که بیت کوین را تقریبا غیرقابل تغییر کرده است. میگویم تقریبا، چون انجام این کار غیرممکن نیست، فقط خیلی، خیلی، خیلی، خیلی، خیلی دشوار است و در نتیجه غیرمحتمل است.

استخراج بیت کوین چگونه صورت می گیرد؟

زمانی که استخراج بیت کوین را میشنوید، در ذهن مجسم می کنید که از ها از درون زمین بیرون آورده می شوند. اما بیت کوین یک چیز فیزیکی نیست، پس چرا ما به آن استخراج می گوییم؟

چون شبیه به استخراج طلا است، به این شکل که بیت کوین در طراحی پروتوکل وجود دارد (درست همانطور که طلا در زیر زمین وجود دارد)، اما هنوز کشف نشده اند (همانطور که طلا هنوز بیرون کشیده نشده است). پروتوکل بیت کوین حدس میزند که 21 میلیون بیت کوین در برخی نقاط وجود دارند. کاری که استخراج کننده ها انجام می دهند این است که آن بیت کوین ها را، هر زمان تعداد کمی را، کشف می کنند.

آنها این کار را برای جایزه برای ایجاد بلاک هایی از تراکنش های تایید شده و قرار دادن آنها در بلاکچین انجام می دهند.

نود ها

کمی به عقب باز می گردیم تا که در مورد نود ها توضیح دهیم. نود یک کامپیوتر قوی است که نرم افزار بیت کوین را اجرا می کند و به اجرای بیت کوین به وسیله ی شرکت کردن در تقویت کننده ی اطلاعات کمک می کند.

هرکسی میتواند یک نود را راه اندازی کند، صرفا نرم افزار بیت کوین را دانلود کنید (رایگان) و چند درگاه را باز بگذارید (نقطه ضعف این است که انرژی و فضای ذخیره مصرف می کند- شبکه در حال حاضر 145 گیگابایت حجم دارد.

نود ها تراکنش های بیت کوین را در شبکه پخش می کنند. یک نود اطلاعات را به تعدادی از نود هایی که میشناسد می فرستند، که اطلاعات را به نود هایی که میشناسند تقویت می کنند و غیره. به این شکل، در نهایت بسیار سریع در کل شبکه میچرخد.

برخی نود ها، نود های استخراج کردن هستند (معمولا به آنها "استخراج کننده" گفته می شود. این گروه تراکنش ها را به درون بلاک ها می ریزند و آنها را به بلاکچین اضافه می کنند. آنها چگونه این کار را انجام می دهند؟ به وسیله ی حل کردن یک پازل ریاضی پیچیده که بخشی از برنامه ی بیت کوین است و جواب را درون بلاک دارد. پازلی که باید حل شود، به عددی نیاز دارد که وقتی با دیتا در بلاک ترکیب شد و از تابع هش عبور کرد، یک نتیجه تولید کند که درون دامنه ی مشخص باشد. این کار دشوار تر از آن است که به نظر می رسد.

(برای افرادی که به چیز های بی اهمیت علاقه دارند، این عدد nonce نام دارد که زنجیره ای از  اعدادی است که زمانی استفاده شده است. در حالت بیت کوین، nonce یک عدد صحیح بین 0 و 4,294,967,296 است.

حل کردن پازل

آنها چطور این عدد را پیدا می کنند؟ به صورت تصادفی حدس می زنند. تابع هش، پیشبینی اینکه خروجی چه چیزی باشد را غیرممکن می کند.

در نتیجه، استخراج کننده ها عدد مرموز را حدس می زنند و تابع هش را درون ترکیبی از عدد حدس زده شده و دیتا درون بلاک، به کار می برند.

هش که تولید شده است باید با تعدادی از پیش مقرر شده ی صفر ها شروع شود. هیچ راهی وجود ندارد که بتوان فهمد چه عددی کار می کند، زیرا دو عدد صحیح پشت سر هم به شدت نتایج متفاوتی را می دهند. ممکن است nonce های بیشتری وجود داشته باشند که نتیجه ی دلخواه را تولید می کنند یا ممکن است هیچ چیزی وجود نداشته باشد ( که در این صورت افراد استخراج کننده به سعی کردن ادامه می دهند اما پیکربندی بلاک متفاوتی را امتحان می کنند.

اولین استخراج کننده ای که هش تولید شده را در دامنه ی دلخواه به دست آورد، پیروزی خود را به بقیه ی شبکه اعلام می کند. تمامی دیگر استخراج کننده ها، کار کردن روی آن بلاک را به سرعت متوقف می کنند و سعی می کنند عدد مرموز را برای بعدی پیدا کنند. به عنوان جایزه ای برای این کار، استخراج کننده ی پیروز، چند عدد بیت کوین دریافت می کند.

علم اقتصاد

در زمان نوشتن این مقاله، جایزه 12.5 بیت کوین است که در این زمان تقریبا 200000 دلار ارزش دارد.

گرچه آنقدر که به نظر می رسد، بی دردسر نیست. تعداد زیادی نود های استخراج کننده وجود دارند که برای جایزه به رقابت می پردازند و این مسئله ی شانس  و قدرت محاسباتی است (هرچه محاسبات حدسی بیشتری بتوانید اجرا کنید، خوش شانس تر هستید).

همچنین، هزینه ی نود استخراج کننده هم قابل توجه است، نه تنها به خاطر سخت افزار قدرتمندی که نیاز است (اگر پردازش کننده  ی سریعتری نسبت به رقبای خود داشته باشید، شانس بیشتری برای یافتنِ عدد درست قبل از اینکه آنها بیابند، خواهید داشت)، بلکه به خاطر مقدار زیاد برق که راه اندازی این پردازش کننده ها صرف می کند می باشد.

و تعداد بیت کوین هایی که به عنوان جایزه برای حل کردن پازل داده می شود کاهش خواهد یافت. در حال حاضر 12.5 است اما تقریبا هر سال کاهش پیدا می کند (کاهش بعدی سال 2020 یا 2021 مورد انتظار است). ارزش بیت کوین نسبت به هزینه ی برق و سخت افزار ممکن است طی سالهای آینده بالا رود تا که نسبتا این کاهش را جبران کند اما قطعی نیست.

دشواری

دشواریِ محاسبه ( عدد لازم مربوط به صفر هایی که در ابتدای زنجیره ی هش هستند) به دفعات تنظیم شده است، در نتیجه تقریبا 10 دقیقه طول می کشد تا یک بلاک پردازش شود.

چرا 10 دقیقه؟ این مقدار زمانی است که توسعه دهندگان بیت کوین فکر می کنند برای یک جریان ثابت و نزولی از ارز های جدید لازم است تا که تعداد حداکثر 21 میلیون به دست آید (انتظار می رود سال 2140 به دست آید).

اگر تا این زمان موفق شده اید، تبریک می گویم! موارد بیشتری هستند که باید در مورد این سیستم توضیح داده شوند، اما حداقل الان شما ایده ای از طرح گسترده ی نبوغ این برنامه نویسی و این مفهوم دارید. برای اولین بار یک سیستم داریم که انتقال دیجیتال راحت را به شیوه ای غیر متمرکز، بدون اعتماد و غیر قابل تغییر انجام می دهد. واکنش ها ممکن است خیلی زیاد باشد.

 

آیا بیت کوین میتواند رشد کند؟

چند سال بعد از اینکه ساتوشی ناکاموتو کاغذ بیت کوین خود را در جهان رها کرد، کاربران ارز رمزنگاری شده شروع کردند به اینکه به یک مشکل بالقوه توجه کنند: بیت کوین خیلی نقد شونده نبود.

برای سیستمی که بسیاری از افراد ادعا کردند که میتواند جایگزینی برای پرداخت ارز فیات باشد، این یک مشکل بزرگ به شمار می رفت. در حالیکه Visa تقریبا 24000 تراکنش را در یک ثانیه مدیریت می کند، بیت کوین میتوانست تا 7 تا را پردازش کند. اگر کاری انجام نمی شد، استفاده از بیت کوین محدود بود.

در نتیجه بحث صعود کردن شروع شد که جامعه را دو قطبی کرد و موجی از ابداع های فنی در جستجوی راه حل رها کرد. در حالیکه پیشرفت چشمگیری ایجاد شده است، راه حل ماندنی هنوز واضح نیست.

این مشکل از طراحی بیت کوین است: ساتوشی بلاک ها را طراحی کرد تا هریک اندازه ی محدود 1 مگابایت داشته باشند تا از اسپم شدن شبکه جلوگیری کند.

از آنجایی که هر بلاک تقریبا 10 دقیقه زمان میبرد تا پردازش شود، این برای تعداد نسبتا کمی از کل تراکنش ها کار می کند. افزایش در تقاضا به صورت اجتناب ناپذیر منجر به افزایش حق الزحمه می شود و استفاده از بیت کوین کمتر می شود.

ما که اینگونه فکر نمی کنیم.

راه حل ساده ای که در ابتدا پدیدار شد، افزایش اندازه ی بلاک بود. اما این ایده به هیچ وجه کوچک نبود.

ابتدا، توافق روشنی در مورد اینکه چه مقدار از آن باید افزایش یابد وجود نداشت. برخی تئوری ها از 2 مگابایت، برخی از 8 مگابایت حمایت کردند و فردی میخواست به بزرگی 32 مگابایت باشد.

تیم توسعه دهنده ی هسته ای بحث کرد که افزایش اندازه ی بلاک به وسیله ی متمرکز کردن قدرت استخراج، باعث تضعیف پروتوکل غیر متمرکزسازی می شود- با وجود بلاک های بزرگتر، تنها استخراج کننده های قوی تر میتوانند موفق شوند و مسابقه ی ماشین های سریعتر در نهایت باعث می شود استخراج بیت کوین سود دهی نداشته باشد. همچنین تعداد نود هایی که میتواند بلاکچین سنگین تری را راه اندازی کند، کاهش می یابد و بیش از آن متمرکز کردن یک شبکه کاهش می یابد که به غیر متمرکزسازی بستگی دارد.

دوم، روش تغییر ستیزه گر بود. چگونه یک سیستم گسترده را زمانی که شرکت کردن غیر متمرکز است، ارتقا می دهید؟ آیا افراد باید نرم افزار بیت کوین خود را به روز کنند؟ چه می شود اگر برخی از نود ها، استخراج کننده ها و تاجر ها این کار را نکنند؟

و در نهایت، یک بحث وجودی پدیدار شد. بیت کوین، بیت کوین است، چرا به آن گیر می دهید؟ اگر کسی آن را دوست نداشته باشد، میتواند کد اپن سورس را تغییر دهد و ارز خود را راه اندازی کند (در حقیقت برخی این کار را انجام دادند).

ساتوشی هم در دسترس نیست که به ما بگوید در اصل چه هدفی در سر داشته است. و اگر در دسترس هم بود، آیا اهمیت می داد؟ آیا بیت کوین را طراحی نکرد تا که خودش را اجرا کند؟

من یک ایده دارم

در سال 2015، پیتر ویوله یک راه حل بیان کرد که در نگاه اول به نظر می رسید بتواند همه را آرام کند. SegWit ظرفیت بلاک های بیت کوین را بدون تغییر دادن محدودیت اندازه و با اصلاح نحوه ی ذخیره ی شدن دیتای تراکنش، افزایش داد.

SegWit در آگوست 2017 روی شبکه ی بیت کوین به وسیله ی چند شاخه شدن ملایم مستقر شد (تا که آن را با نود هایی که ارتقا نداده بودند، سازگار کند). علی رغم شور و اشتیاق اولیه در مورد منفعت ها، جذب کند بود. در حالیکه بسیاری از کیف پول ها و سایر خدمات بیت کوین به تدریج نرم افزار خود را تنظیم می کنند، دیگران برای انجام این کار محتاط هستند چون خطر و هزینه را حس می کنند.

دوتا شدن

افراد در صنعت های متعدد بحث کردند که SegWit  به اندازه ی کافی خوب عمل نکرده است- ممکن است در کوتاه مدت کمک کند اما دیر یا زود بیت کوین محدودیتی برای رشد در مقابل خود خواهد داشت.

در سال 2017، مصادف با کنفرانس توافق CoinDesk در نیویورک، یک روش جدید آشکار شد: Segwit2X این ایده-که چندین مورد از بزرگترین بورس های منطقه از آن حمایت می کردند- SegWit را با افزایش در اندازه ی بلاک به 2 مگابایت ترکیب کرد و به طور کارآمد ظرفیت تراکنش پیش از SegWit را فکتور 8 برابر کرد.

برخلاف حل کردن مشکل، این نظریه ی منتشر شده، به موجی از مخالفت دامن زد. نحوه ی آشکار سازی آن (از طریق اعلامیه عمومی به جای نظریه ی ارتقا) و عدم محافظت از پخش  (تراکنش ها میتوانستند در هر دو نسخه  رخ دهند که به طور بالقوه منجر به خرج کردن دوباره می شد) باعث شد افراد زیادی ناراحت شوند. و توزیع  مجدد حس شده ی قدرت جدا از توسعه دهندگان و به سمت استخراج کنندگان و کسب و کار، تهدید کرد که باعث جدایی بنیادی در جامعه شود.

در انتها، ایده چند ماه بعد تر منتشر شد، هفته ها گذشته از تاریخ هدفِ به کارگیری.

در ضمن...

سایر روش های فنی به عنوان روش بالقوه برای افزایش ظرفیت توسعه می یابند.

امضای Schnorr راهی برای یکپارچه کردن دیتا، کاهش فضایی که درون یک بلاک بیت کوین می گیرد (و افزایش حریم خصوصی) را ارائه کرد. این روش که با SegWit ترکیب شده است، میتواند امکان تعداد خیلی بیشتر تراکنش ها، بدون تغییر محدودیت اندازه ی بلاک را فراهم کند.

و کار روی  شبکه ی روشن کننده، یک پروتوکل لایه ی دوم که روی بیت کوین اجرا می شود، صورت می گیرد که کانال هایی از میکروتراکنش ها را باز می کند که تنها شبکه ی بیت کوین را زمانی ساماندهی می کنند که شرکت کنندگان کانال آمادگی دارند.

نزدیک تر شدن

خب الان کجا هستیم؟ پذیرش ارتقای SegWit به آرامی در شبکه پخش می شود و ظرفیت تراکنش را افزایش و حق الزحمه ها را کاهش می دهد.

اکثر بلاک ها بیش از 1 مگابایت هستند و حق الزحمه ها- که در دسامبر 2017 تا 50 دلار بالا رفتند- در زمان نوشتن این مقاله، دوباره پایین آمده اند و به 4 دلار رسیده اند.

پیشرفت در راه حل های پیشرفته تر از جمله روشن کننده، سریع است که تراکنش ها به بلاکچین تستنت ارسال می شوند (همچنین برخی از بیت کوین واقعی استفاده می کنند). و پتانسیل امضا های Schnorr در حال جذب کردن توجه روز افزون است به این صورت که تئوری های متعددی روی مفصل کردن عاملیت و یکپارچگی کار می کنند.

در حالیکه استفاده از بیت کوین به عنوان یک مکانیسم پرداخت به نظر می رسد نسبت به ارزش آن به عنوان یک دارایی سرمایه گذاری  در مرتبه ی دوم قرار دارد، اما نیاز به تعداد بیشتری تراکنش، هنوز فشار می آورد زیرا حق الزحمه هایی که به وسیله ی استخراج کننده ها برای پردازش کردن گرفته می شود اکنون بسیار گران تر از معادل های فیات است. علاوه بر این، با در نظر گرفتن اینکه ما هنوز در ابتدای تکامل ارز رمزنگاری شده هستیم، توسعه ی ویژگی های جدید که عاملیت را گسترش می دهند، برای پتانسیل سازنده ی فناوری بلاکچین که منتشر شود، ضروری است.

شبکه ی لایتنینگ بیت کوین چیست؟

شبکه ی لایتنینگ که به عنوان قوی ترین راه حل برای رشد کردن ارز رمزنگاری شده فعلی تحت توسعه پدیدار شد، به طور کارآمد یک لایه روی بیت کوین می سازد و امکان تراکنش های سریع و ارزان که اینترنت میتواند برای بلاکچین بیت کوین مستقر کند را فراهم کند.

این ایده که در اوراق سفید 2015 توسط تادیوس دریجا و جوزف پون مطرح شد، بر اساس شبکه ای است که بالای بلاکچین بیت کوین قرار می گیرد و در نهایت روی آن نشست می کند. این شبکه شامل کانال های ساخته شده به وسیله ی کاربر است که پرداخت ها را به شکلی ایمن و بدون نیاز به اعتماد عقب و جلو ارسال می کند (بدون نیاز به اعتماد یعنی نیازی نیست به طرف معامله خود اعتماد کنید یا حتی او را بشناسید).

به طور مثال فرض کنید که من میخواستم بابت هر دقیقه ویدیویی که نگاه کردم، به شما پول پرداخت کنم. یک کانال لایتنینگ باز می کردیم و چون دقیقه ها نقش بازی می کردند، پرداخت های مدت دار از کیف پول من به کیف پول شما انجام می گرفت. زمانی که من تماشا کردن را تمام کنم، میتوانیم کانال را ببندیم تا مقدار خالص روی بلاکچین بیت کوین را تصویه کنیم.

از آنجایی که تراکنش ها بین من و شما هستند، نیازی نیست در کل شبکه منتشر شوند و به همین خاطر تقریبا لحظه ای هستند. و به این خاطر که استخراج کننده هایی وجود ندارند که به انگیزه دادن نیاز داشته باشند، حق الزحمه های تراکنش پایین هستند یا وجود ندارند.

چگونه کار می کند

ابتدا، دو طرفی که تمایل دارند با یکدیگر تراکنش انجام دهند، یک کیف پول چند امضایی نصب می کنند (که به بیش از یک امضا نیاز دارد تا تراکنش را انجام دهد). این کیف پول مقداری بیت کوین نگهداری می کند. آدرس کیف پول در بلاکچین بیت کوین ذخیره شده است. این کار یک کانال پرداخت راه اندازی می کند.

دو طرف میتوانند اکنون تعداد نامحدودی تراکنش انجام دهند بدون اینکه اطلاعات ذخیره شده روی بلاکچین را تغییر دهند. با هر تراکنش، هر دو طرف یک برگه تراز به روز شده را امضا می کنند تا همیشه نشان دهد که چه مقدار بیت کوین در کیف پولی که به هر یک تعلق دارد، وجود دارد.

زمانی که دو طرف معامله را تمام کردند، کانال را می بندند و ترازی که به وجود می آید روی بلاکچین ثبت می شود. در صورت بحث، هر دو طرف میتواند از تازه ترین برگه تراز استفاده کنند تا سهم خود از کیف پول را بازیابی کنند.

شایان توجه است که نیازی نیست یک کانال مستقیم برای معامله کردن روی شبکه ی لایتنینگ راه اندازی شود- میتوانید پرداخت ها را از طریق کانال ها به فردی ارسال کنید، با افرادی که با آنها ارتباط دارید. شبکه به صورت خودکار سریع ترین مسیر را می یابد.

توسعه ی فناوری با پذیرش SegWit روی شبکه های بیت کوین و لایت کوین، بسیار تقویت شد. بدون اصلاح سازش پذیر تراکنش ارتقا، تراکنش ها روی شبکه ی لایتنینگ برای این که کاربردی باشند، بسیار ریسکی می بودند.

شبکه ی لایتنینگ بدون امنیت بلاکچین در پشت آن به این اندازه امن نخواهد بود که نشانگر این است که به طور گسترده برای تراکنش های کوچک یا حتی میکروتراکنش هایی که ریسک پایین تری دارند استفاده خواهد شد. انتقال های بزرگتر که نیازمند امنیت غیر متمرکز هستند، احتمال بیشتری وجود دارد که روی لایه ی اصلی انجام شوند.

الان کجا هستیم؟

گرچه این فناوری در اصل برای بیت کوین طراحی شده بود، اما در حال حاضر برای دامنه ای از ارزهای رمزنگاری شده، از جمله لایت کوین، stellar، zcash، ether و ripple توسعه می یابد.  لایت کوین برنامه دارد تا نسخه ی خود را همزمان با نسخه ی بیت کوین راه اندازی کند.

در دسامبر 2017، استارت‌آپ های پشت سه مورد از فعال ترین به کارگیری های شبکه ی لایتنینگ (ACINQ, Blockstream و Lightning Labs) نتایج آزمایش را آشکار کردند که شامل تراکنش های زنده می شد، به این شرط که نرم افزار آنها قابلیت کار کردن با دیگران را داشته باشد.

علاوه بر این، نسخه ی 1 مشخصات لایتنینگ که قوانین مربوط به شبکه را تنظیم می کند، منتشر شده است. این باعث تشویق توسعه ی دیگر به کارگیری ها و استفاده ها خواهد شد.

با این حال، این شبکه هنوز برای راه اندازی آمادگی ندارد. مهندسان هنوز نرم افزاری منتشر نکرده اند که کاربران بتوانند به وسیله ی آن تراکنش انجام دهند. اپلیکیشن هایی که از شبکه ی لایتنینگ به عنوان روش پرداخت حمایت می کنند آماده ظهور هستند اما تا حد زیادی استفاده از آنها ساده نیست.

این موضوع باعث توقف برخی از افرادی که روی پروژه هایی از تست کردن تراکنش های لایتنینگ روی شبکه ی بیت کوین کار می کنند، نشده اند. توسعه دهندگان لایتنینگ با این حال این موضوع را تضعیف می کنند- نه تنها باعث تداخل در کار توسعه دهندگان می شود، بلکه سرمایه کاربران را نیز در معرض خطر قرار می دهد.

با در نظر گرفتن پیچیدگی کد، و نیاز برای تست کردن شدید، توسعه دهندگان درخواست صبر دارند. علاوه بر این، لایتنینگ را نمیتوان در مقیاس دیگری به کار برد تا اینکه SegWit  به صورت گسترده تر گسترش یابد- در نتیجه در حالیکه برخی معتقدند که حمایت کافی وجود دارد که SegWit  شبکه را روی اینترنت اصلی راه اندازی کند، سایرین پیشبینی می کنند که یک شبکه ی قابل استفاده ی لایتنینگ هنوز یک سال دیگر طول می کشد.

در مارس سال 2018، استارت‌آپ Lightning Labs کالیفرنیا راه اندازی نسخه ی بیتا ی این نرم افزار را اعلام کرد که چیزی که سرمایه گزاران پیشگام و مدیران پروژه می گویند اولین نسخه ی کاملا تست شده از این فناوری تا به امروز است را قابل استفاده کردند. هنوز در روز های اول قرار داریم- اندازه های تراکنش ها محدود است.

استخر (شبکه) های استخراج بیت کوین چه هستند؟

یکی از اولین سوال هایی که هرکسی که به استخراج ارز رمزنگاری شده علاقه مند باشد با آن رو به رو می شود این است که آیا به صورت تنها استخراج انجام دهد یا به یک شبکه بپیوندد؟ دلایل بسیاری برای شبکه های استخراج و علیه آنها وجود دارد. با این حال، اگر توزیع نرخ هش در شبکه ی بیت کوین تمام چیزی است که باید از آن رد شویم، بیشتر استخراج کنندگان تصمیم میگیرند به یک شبکه بپیوندند. در اینجا مطالب مربوط ه را می یابید.

نکات مثبت و منفی

اگر تصمیم دارید که به استخر استخراج بپیوندید یا نه، میتواند مفید باشد که آن را به عنوان اتحادیه لاتاری در نظر بگیرید- نکات مثبت و منفی آن دقیقا مشابه است. فردی انجام دادن به این معناست که مجبور نیستید جایزه را تقسیم کنید، اما شانس برای گرفتن جایزه گرفتن شدیدا کاهش می یابد. گرچه یک شبکه دارای شانس بسیار بیشتری برای حل کردن بلاک و بردن جایزه می باشد، این جایزه بین تمامی اعضای شبکه تقسیم می شود.

در نتیجه، پیوستن به شبکه یک نهر ثابتی از درآمد را ایجاد می کند، حتی اگر هر پرداخت در مقایسه با جایزه ی کامل یک بلاک نسبتا کم باشد.

شایان ذکر است که برای یک شبکه ی استخراج مهم است که از 51درصد از قدرت هش مربوط به شبکه رد نشود. اگر یک نهاد تنها بیشتر از 50 درصد از قدرت محاسباتی  شبکه ی ارز رمزنگاری شده را در اختیار داشته باشد، میتواند باعث اختلال در کل شبکه شود. در اوایل سال 2014، بسیاری نگرانی خود را اعلام کردند که شبکه ی استخراج بیت کوین GHash.io به این آستانه نزدیک می شود و از استخراج کنندگان درخواست شد که از آن استخر (شبکه) خارج شوند.

دشواری ارز

در مورد بیت کوین، سطح دشواری فعلی به قدری بالاست که به صورت عملی برای افراد تنها غیر ممکن است استخراج سودآوری انجام دهند.

مگر اینکه گاراژی پر از ای اس آی سی هایی که در وضعیت قطبی قرار دارند، داشته باشید. اگر یک تازه کار هستید، پیوستن به شبکه ی استخراج یک راه عالی برای به دست آوردن جایزه کوچک برای مدت زمان کوتاه است. در حقیقت، شبکه ها راهی برای تشویق استخراج کننده های سطح کوچک هستند تا که مشغول باشند.

چه چیزی را باید استخراج کرد؟

بی شک بیت کوین تنها ارز موجود نیست- به سادگی میتوان فهرست شبکه های استخراج برای ارز رمزنگاری شده منتخب خود پیدا کنید.

یکی از روش های استخراج که بیت کوین آن را تسهیل می کند، استخراج ترکیبی است. روشی است که بلاک های حل شده برای بیت کوین را میتوان برای سایر ارز هایی که از الگوریتم اثبات کار مشابه استفاده میکنند، به کار برد (به طور مثال namecoin و devcoin). یکی مقایسه ی مفید برای استخراج ترکیبی این است که آن را مانند وارد کردن دسته ی مشابهی از اعداد درون لاتاری های متعدد در نظر بگیریم.

استخراج کننده های تازه کاری که سخت افزار قدرتمند ندارند باید به آلتکوین های بیت کوین نگاه کنند- به ویژه ارز های مبتنی بر الگوریتم اسکریپت به جای SHA256. این به دلیل این است که دشواریِ محاسبه ها ی بیت کوین برای پردازش کننده های کامپیوتر های خانگی بسیار بسیار بالاست.

اگر مطمئن نیستید که چه ارزی را استخراج کنید، یک شبکه به نام مولتی‌پول وجود دارد که به طور خودکار سخت افزار استخراج خود را بین سودمند ترین آلتکوین میچرخاند. مولتی‌پول هر سی دقیقه به روز می شود و طی زمان میبینید که تراز در ارز های متعددی رشد می کند. در صورت لزوم، این شبکه به شما اجازه می دهد سخت افزار خود را روی یک آلتکوین ثبت کنید.

با این حال، مارک از nut2pools.com  در مورد این نوع از شبکه ی جا به جا کننده بیان کرده است که: دنبال کنندگان وفادار ارز از آنها متنفر هستند زیرا همین که دشواری یک ارز بالا رود، سودمندی آن افزایش می یابد. سپس تمامی مولتی‌پول ها اطراف می چرخند، دشواری را طی چند ساعت بالا می آورند و آن را ترک می کنند. دنبال کنندگان وفادار ارز را مجبور می کند دشواری آن را با سودمندی خیلی پایین، بازگردانند.

جایزه های شبکه

هنگام تصمیم گیری برای اینکه به کدام شبکه بپیوندید، لازم است کاملا بررسی کنید که هر شبکه به چه نحوی پرداخت های خود را تقسیم می کند و اگر حق الزحمه های باشد، چطور آن را کم می کند.

طرح های بسیاری وجود دارند که شبکه ها میتوانند بر اساس آنها پرداخت ها را تقسیم کنند. بیشتر آنها روی مقدار سهم ها تمرکز می کنند که یک استخراج کننده در شبکه به عنوان اثبات کار ثبت کرده است.

سهم، مفهوم گیج کننده ای است. دو چیز را در نظر بگیرید: اول، استخراج کردن یک روند حل کردن پازل های رمزنویسی شده است؛ دوم، استخراج کردن سطح دشواری دارد. زمانی که یک استخراج کننده یک بلاک را حل می کند، یک سطح دشواری مربوطه برای ان راه حل وجود دارد. آن را به عنوان اندازه کیفیت در نظر بگیرید. اگر رتبه ی دشواریِ راه حل استخراج کننده بالای سطح دشواریِ کل ارز باشد، به آن بلاکچین ارز اضافه می شود و جایزه داده می شود.

علاوه بر این، یک شبکه ی استخراج، سطح دشواری را بین 1 و دشواری ارز قرار می دهد. اگر یک استخراج کننده یک بلاک را باز گرداند که نمره ی آن یک سطح دشواری بین سطح دشواری شبکه و سطح دشواری ارز باشد، بلاک به عنوان "سهم" ثبت می شود.

این بلاک های سهم، هیچ استفاده ای ندارند اما به عنوان اثبات کار ثبت می شوند تا نشان دهند استخراج کنندگان سعی می کنند بلاک ها را حل کنند. همچنین نشان می دهند چه مقدار قدرت پردازش به شبکه اهدا می کنند- هرچه سخت افزار بهتر باشد، سهم های بیشتری ساخته می شوند.

ابتدایی ترین نسخه ی تقسیم کردن پرداخت ها به این شکل، مدل "پرداخت به ازای سهم (پی پی اس) است. نسخه های دیگر این، محدودیتی روی نرخ پرداخت شده بابت سهم می گذارد؛ به طور مثال، بیشترین پرداخت به ازای سهمِ تقسیم شده ی برابر شده (ای اس ام پی پی اس)، یا بیشترین پرداخت به ازای سهم تقسیم شده (اس ام پی پی اس). شبکه ها ممکن است پرداخت ها برای اینکه استخراج کننده ها چه اندازه تازه سهم ها را ثبت کرده باشند، در اولویت قرار دهند. مثال های دیگر را میتوانید در بیت کوین ویکی پیدا کنید.

عامل دیگری که باید نظر بگیرید، این است که چه اندازه یک شبکه مایل است از پرداخت های استخراج شما کم کند. مقدار های معمولی از 1 الی 10 درصد هستند. با این حال، برخی شبکه ها چیزی کم نمی کنند.

شروع به استخراج کردن به همراه یک شبکه

اگر تصمیم گرفته اید که چه ارزی را استخراج کنید و برای کدام شبکه استخراج کار کنید، اکنون زمان آن رسیده است که کار خود را آغاز کنید. لازم است یک حساب در وبسایت شبکه استخراج ایجاد کنید، که مانند ایجاد کردن حساب کاربری برای هر سرویس اینترنتی دیگری است.

زمانی که یک حساب کاربری داشته باشید، نیاز دارید که یک ورکر ایجاد کنید. میتوانید ورکر های متعددی را برای هر تکه ای سخت افزار استخراج که استفاده می کنید؛ ایجاد کنید. تنظیمات پیش فرض روی بیشتر شبکه های استخراج این است که ورکر ها شماره ای به عنوان نام خود داشته باشند و یک x به عنوان رمزعبور خود داشته باشند اما شما میتوانید آنها را به هرچیزی که بخواهید تغییر دهید.

 چه چیزی را میتوانید با بیت کوین خریداری کنید؟

پس از علاقه ی زیاد میان معامله گران برای پذیرش بیت کوین در خرده فروشی یا فروشگاه های آنلاین خود، این علاقه به طور چشمگیری کاهش یافت چون حق الزحمه های بیت کوین رو به افزایش است و قیمت ناپایدار آن باعث شده به عنوان یک ابزار تبادل کمتر جذابیت داشته باشد.

این به این معناست نیست که جایی وجود ندارد که بتوانید بیت کوین را خرج کنید. تنها اینکه حجم بیت کوین در این مکان ها به طور کلی به آن مقدار که مورد انتظار بود نرسیده است و تا به امروز، برخی این گزینه را متوقف کرده اند.

در هنگام نوشتن این مقاله، میتوانید کالاهای متعدد و خدمات متعددی را با ارز رمزنگاری شده دریافت کنید. در میان مزیت های انجام این کار، راحتی تراکنش های بین المللی و ناشناس بودن را میتوان نام برد.

با پذیرش بیت کوین، کالا ها به بازار گسترده تری دسترسی پیدا می کنند و نیازی نیست نگرانی زیادی در مورد تراکنش اصلاحی داشته باشید ( که خریداران پرداخت را پس از دریافت محصول لغو می کنند).

اگر میخواهید از بیت کوین برای خریداری هدیه استفاده کنید؛ واضح ترین راه حل کارت هدیه از طریق Gyft یا eGifter است. دریافت کننده میتواند کارت هدیه را در یکی از خرده فروشی های بسیاری که آن را پذیرش می کنند، خرج کند.

شما میتوانید برای پرواز ها و هتل ها از  بیت کوین استفاده کنید و این کار را از طریق Expedia، CheapAir و Surf Air انجام دهید. اگر بلندپروازی های شما بیشتر هستند، میتوانید برای سفر فضایی با مقداری از سهام زیادتان از طریق Virgin Galactic پرداخت کنید.

مایکروسافت بیت کوین را در فروشگاه های اپلیکیشن خود می پذیرد که میتوانید در آنجا فیلم ها، بازی ها و خدمات مبتنی بر اپلیکیشن را دانلود کنید.

برخی موسیقیدان ها اجازه می دهند موسیقی های آنها را در ازای تبادل ارز رمزنگاری شده دانلود کنید.

آیا نیاز دارید خانه خود را مجهز کنید یا برای فردی هدیه خریداری کنید؟ Overstock یکی از اولین خرده فروشی های بزرگی بود که در سال 2014 پذیرش بیت کوین را غاز کرد و بنیان گزار آن- پاتریک بیرنه- هنوز یکی از فعال ترین طرفداران فناوری به شمار می رود.

آیا مقداری طلا دوست دارید؟ Sharps Pixley، APMEX و JM Bullion بیت کوین را در ازای شمش طلا از چنگ شما در می آورند.

و اگر گرسنه هستید و در آمریکا زندگی می کنید، PizzaforCoins پیتزا را در ازای بیت کوین به در خانه شما می رساند.

اگر خواهان دانش آن هستید، دانشگاه های خصوصی و عمومی بسیار و همچنین چندین پیش دانشگاهی نیویورک بیت کوین را می پذیرند.

برخی موسسات حسابداری و حقوقی نیز پرداخت برای خدمات خود را به صورت ارز رمزنگاری شده انجام می دهند.

بی شک، همیشه میتوانید با اهدا کردن پول به یکی از خیریه هایی که بیت کوین می پذیرند یا وبسایت ها سرمایه جمعی مثل BitHope، BitHope یا Fidelity Charitable خوشحالی برای خود بخرید.

برای فهرستی از فروشگاه های نزدیک خود که بیت کوین قبول می کنند، مرکز های جمع آوری اطلاعات مثل SpendBitcoins یا CoinMap را بررسی کنید.

(نکته: کسب و کار های ویژه ای که در اینجا معرفی شدند، تنها گزینه های قابل استفاده نیستند؛ و  معرفی آنها از جانب ما به این معنا نیست که ما آنها را تایید می کنیم).